ഞാനുമെഴുതിയിരിക്കാം മറുകുറിപ്പുകൾ...

പ്രിയമുള്ളവനേ;
നീയെഴുതിയ കത്തുകണ്ടിരിക്കുന്നു..
മഷിപ്പാടുകൾ കയർതുമ്പാലൊതുക്കി 
ചുരുക്കാനാശിച്ച ഭൂമിയുടെ
ഒരു തുണ്ടിനെകുറിച്ച് 
നിനക്കറിയാമെന്നറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു...
എങ്കിലുമാകുരുക്കുകളോരോന്നോരാന്നായി
അഴിച്ചുമാറ്റുന്നേരമുണ്ടാകാനിടയുള്ള
മാനസികസങ്കടങ്ങളും, സംഘർഷങ്ങളും
നിനക്കൊരിക്കലുമൊരിക്കലും മനസ്സിലാവുന്നു 
പോലുമില്ലല്ലോ..
അതിനാലായിരിക്കാം നീ നിലനിൽപ്പിന്റെ
നിർണ്ണയങ്ങളെപ്പറ്റി മാത്രം 
 ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നത്..
ചരൽപ്പാതയിലെ ചരൽമുത്തുകൾ
കാൽപ്പദങ്ങളെ നോവിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു..
ആ നോവിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ
ഞാനിന്ന് എന്തെഴുതും പ്രിയനേ;
ഞാൻ നിന്നെയിന്ന് കനിമൊഴിയെന്ന
ചെമ്പനീർപൂവിനെയോർമ്മിപ്പിക്കാം
ഭാരതഖണ്ഡത്തിലെ പിതാമഹനെപ്പോലുള്ള
ഖുശ്വവന്ത് സിംഗ് വരെയെഴുതിയിരിക്കുന്നു 
കനിമൊഴിയെന്ന ചെമ്പനീർപൂവിനൊരനുസ്മരണം..
കനിമൊഴിയെപ്പോലുള്ളവരെ ചെമ്പനീർപൂവെന്ന്
വിളിക്കാമെന്നെനിക്ക് പറഞ്ഞുതന്നത്
എന്നോടെന്നും പ്രിയം കാട്ടിയ കാലം തന്നെ..
കാലത്തിന്റെ ചരിത്രമെന്നത് നാലപ്പാട്ടുതറവാടോളം,
മാതൃഭൂമിയോളം  മഹത്തരമായ ഒന്നുതന്നെ...
വളരെ ജ്ഞാനമുള്ള ഇവരോടൊക്കെ
യുക്തിവാദത്തിലേർപ്പെട്ട് വിജയിക്കാമെന്ന
അതിയാശയുമെനിക്കില്ലെന്നറിഞ്ഞാലും..
കനിമൊഴിയെപ്പോലുള്ള ചെമ്പനീർപൂവുകൾ
വിടർന്നുവരട്ടെ....
അവരോടെന്തിനൊരസൂയ...
പ്രിയപ്പെട്ടവനേ;
എന്റെയീ ചെറിയ ഉദ്യാനത്തിലെ
പാരിജാതപ്പൂവുകളും, ചെമ്പകപ്പൂവുകളും
ഭൂമിയെപ്പോലെ ക്ഷമയുള്ളവരാണെന്നും
അങ്ങേയറ്റം മഹത്വമേറിയവയെന്നുമൊന്നും
പറയുന്നുമില്ല...
ആരെയും പരിഹസിക്കണമെന്നോ
പരാജയപ്പെടുത്തണമെന്നോ ആഗ്രഹവുമില്ല..
പരിഹാസത്തിന്റേതായ പലേ എഴുത്തോലകൾക്കും
ചിലപ്പോൾ പാരിജാതപൂവിതളുകളിൽ 
ഞാനുമെഴുതിയിരിക്കാം മറുകുറിപ്പുകൾ......
അതിനു നീയെത്രയധികം 
രോഷം കൊണ്ടുവെന്നുമെനിക്കറിയാം
നിലനിൽപ്പിന്റെയനന്തസങ്കടങ്ങളിലൂടെ 
നീ നടന്നുപോയാലും....
വഴിയിലെ നിഴലുകളെ കടന്ന്
ഞാനും നടന്നുനീങ്ങിയേക്കാം....
അതിനിടയിലും
സമാന്തരരേഖകൾക്കിരുവശവുമിരുന്ന്
ഋതുഭേദങ്ങളെ കണ്ടുകൊണ്ടുമിരിക്കാം....